NO COLO DE MIÑA NAI: ESA É MARÍA, UNHA NAI QUE SE CHAMA MARÍA 👸

NO COLO DE MIÑA NAI

NO COLO DE MIÑA NAI 

Xesús Portas Ferro 

No colo de miña nai escoitei que morreras por min 

e aínda e hoxe o día que creo en Ti (2) 

Véxote andar polos camiños 

cheos de po do teu país, 

ós pecadores, á xente pobre 

e ós enfermos buscar por Ti. 

Véxote entrar onda os amigos, 

sentarte á mesa, falar de amor; 

torna-los medos, ama-la vida, 

espallar azos ó teu redor. 

Vexo a mañá en que rexurdes 

á vida nova que agardo eu, 

marcha-la noite, chega-lo día 

facerse o mundo Reino de Deus

ESA É MARÍA

ESA É MARÍA

(Carme Pérez/ Xosé Luis Reza) 

Que bonito despois do traballo 

recollerse á calor do fogar 

e sentir esa fala tan doce 

dunha nai que te sabe esperar. 

Que bonito nas noites de insomnio, 

cando o medo te vén desvelar, 

escoitar unha nana suave 

dunha nai que te ven arroupar. 

Esa é María, é a nosa nai, 

dóce naiciña, comigo vai. (bis) 

Que bonito sentir na door 

esa man que sabe acariciar, 

esa man que consola e alivia, 

esa man que te pode curar. 

Que bonito atopar no perigo 

un braciño ó que se agarrar, 

que bonito é ter unha naiciña 

que os fillos poidamos chamar.

 

UNHA NAI QUE SE CHAMA MARÍA

NA TARDIÑA BAIXA DA VIDA