EL Rincón de Yanka: "QUIEN" Y "EMOCIONARSE" DE XOSÉ CARLOS CANEIRO

inicio














sábado, 13 de febrero de 2016

"QUIEN" Y "EMOCIONARSE" DE XOSÉ CARLOS CANEIRO































Quen (Quien)

Non importa o «que» tes, senón a «quen» tes. 
Coñezo homes tan fracasados que non saben con quen compartir o seu éxito profesional; en realidade, creo, só importa de verdade o éxito da vida íntima. Outros tan solitarios e tristes que están sempre rodeados de ruído, e risa, e xente.

No importa lo que tienes, sino a quien tienes. 
Conozco hombres tan fracasados que no saben con quien compartir su éxito profesional; en realidad, creo, solo importa de verdad el éxito de la vida íntima. Otros tan solitarios y tristes que están siempre rodeados de ruído, de risa, y gente.

Coñezo ricos que só teñen diñeiro e pobres tan acompañados que a súa vida, como unha verbena, vai de canción en canción e de abrazo en abrazo. Coñezo individuos que perden despois de gañar toda a súa vida. Coñezo xente que nunca se equivoca, e quizá por iso nunca pediu perdón. Coñezo nenos que o teñen todo pero perderon a imaxinación. Libros que venden millóns de exemplares, pero que ninguén volve ler: sempre digo que á boa literatura regresamos, relemos, repasamos, revivimos.

Conozco ricos que sólo tienen dinero y pobres tan acompañados que su vida, como una verbena, va de canción en canción y de abrazo en abrazo. 
Conozco individuos que pierden después de ganar toda su vida. Conozco gente que nunca se equivoca, y quizá por eso nunca pidieron perdón. Conozco niños que tienen todo pero perdieron la imaginación. Libros que venden millones de ejemplares, pero que ninguno vuelve a leer: siempre digo que la buena literatura regresamos, releemos, repasamos, revivimos. 


Coñezo presidentes de gobernos e multinacionais que non se fían da súa sombra. Mulleres que nunca reciben postais de amor, como na canción, e non obstante parecen princesas cando pasean a noite de agosto entre miradas. Pilotos ao volante de coches multimillonarios que non saben pilotar a súa vida. Coñezo demasiadas frases célebres que son mentira. 

Coñezo, en definitiva, centos de homes que instalaron no «que» todas as súas ansias e esqueceron que só importa «quen». Ese que agarda por ti cando tardas. Aquela que se preocupa cando non estás. O que colle o teléfono e marca o teu número cando non sabe de ti. Eses son os que debes contar cada día. Eses son cos que debes contar cada día. O resto ocupa espazo, e tempo, pero non ocupa as coordenadas exactas que marcan a vida.



Conozco presidentes de gobiernos y multinacionales que no se fían ni de su sombra. Mujeres que nunca reciben postales de amor, como la canción, y no obstante parecen princesas cuando pasean una noche de agosto entre miradas. Pilotos en el volante de coches multimillonarios que no saben pilotar a su propia vida. Conozco demasiadas frases célebres que son mentira. 

Conozco, en definitiva, cientos de hombres que instalaron el "que" todas sus ansias y olvidaron que solo importa "quien". Ese que aguarda por ti cuando tardas. Aquella que se preocupa cuando no estás. O que coge el teléfono y marca tu número cuando no sabe de ti. Esos son lo que debes contar cada día. Esos son lo que debes contar cada día. O resto ocupa espacio, y tiempo, pero no ocupa las coordenadas exactas que marcan la vida.

A vida, tan fermosa cando tes un «quen», aínda que só sexa un, que a xustifica. Anda, colle o teléfono e marca o número dun dos «quen» imprescindibles. Pregúntalle como está. Dille que só chamaches para que soubese que o queres, que a queres, que vives porque el ou ela viven. Envía un SMS: grazas. Importa a «quen» tes... amigo, amiga.

La vida, tan hermosa cuando tienes un "quien", todavía que solo sea un, que la justifica. Todavía, coge el teléfono y marca el número de uno de los "quien" imprescindibles. Pregúntale como está. Dile que solo llamabas para que supiera que la quieres, que vives porque él o ella viven. Envía un SMS: GRACIAS. Importa a "quien" tienes... amigo, amiga.

EMOCIONARSE

Hai xente que vive sen vivir. E outros, que parecen non vivir, están tan cheos de candor que un quere abrazalos a cada instante. Se non hai emoción non hai vida. Diso falan os poetas. Da emoción e da vida. E póñenlle música: porque a poesía sen música non existe. Habitamos, como fantasmas, un tempo sen emocións.

Hay gente que vive sin vivir. Y otros, que parecen no vivir, están tan llenos de candor que uno quiere abrazarlos a cada instante. Si no hay emoción no hay vida. De eso hablan los poetas. De emoción y de la vida. Habitamos, como fantasmas, un tiempo, un tiempo sin emociones.

Sóbranos o ocio e faltan as emocións auténticas. Non é subir á noria do parque de atraccións, ou a victoria do equipo favorito de fútbol. Non é a quiniela redentora ou aprobar a oposición. A emoción máis certa que coñezo é un abrazo que fai que as lágrimas corran aos ollos, ou que se deteñan na garganta e non poidan saír. A emoción do amor que permanece; ou do amor que di ola, como estás, queres pasar o resto da vida comigo?

Nos sobran el ocio y faltan las emociones auténticas. No es subir la noria del parque de atracciones, o la victoria del equipo favorito de fútbol. No es la quiniela redentora o aprobar la oposición. La emoción más cierta que conozco es un abrazo que hace que las lágrimas corran a los ojos, o que se detengan en la garganta y no puedan salir. La emoción de amor que permanece; o de amor que di hola, ¿cómo estás, quieres pasar el resto de la vida conmigo?

A emoción dos fillos que teñen cara de sono cando se levantan, incluso en vacacións. A avoa que acariña, o pai que parte o pan, os ollos da tristeza que escapa cando a vida abre de par en par as portas do ceo. Somos emoción. Sen emoción, bendita, somos mentira. Emocionarse significa levantar bandeiras na praia do sufrimento, na montaña mala do rancor, no silbo nítido do aire entre as faíscas deste agosto incendiado, como todos os agostos.

La emoción de los hijos que tienen cara de sueño cuando se levantan, incluso en vacaciones. La abuela que acaricia, el padre que parte el pan, los ojos de tristeza que escapa cuando la vida abre de par en par las puertas del cielo. Somos emoción. Sin emoción, bendita, somos mentira. Emocionarse significa levantar banderas en la playa del sufrimiento, en la montaña mala del rencor, en el silbido nítido del aire entre las chispas de este agosto incendiado, como todos los agostos.

A emoción é unha corda eléctrica que agarra, bate, crece, arranca e nos arranca do tedio. Coñezo xente que cambiaría sólidas fortunas por un pouco de emoción. Veranean en lugares exóticos, tíranse en parapente ao abismo dos sentimentos, navegan e naufragan con tanta cosmética que todo queda en nada... quizá todos mudarían a súa búsqueda, ansiosa e desasosegada, pola tranquilidade dun abrazo a traizón. Tan inesperado como unha chuvia de caricias, afecto, alma. Abrazarse é progresar. Escribir versos de amor en medio da guerra cotiá.
Quen non sabe abrazar non sabe emocionarse. Quedan sete días de agosto: el día es un dudoso laberinto, escribiu Borges. Emocionarse? velaquí o verbo.


La emoción y una cuerda eléctrica que agarra, bate, crece, arranca y nos arranca del tedio. Conozco gente que cambiaría sólidas fortunas por un poco de emoción. Veranean en lugares exóticos, se tiran en parapente al abismo de los sentimientos, navegan y naufragan con tanta cosmética que todo queda en nada... quizá todos mudarían a su búsqueda, ansiosa y desasosegada, por la tranquilidad de un abrazo a traición. Tan inesperado como una lluvia de caricias, afectos, alma. Abrazarse y progresar. Escribir versos de amor en medio de la guerra cotidiana.
Quien no sabe abrazar no sabe emocionarse. Quedan siete días de agosto: el día es un dudoso laberinto, escribió Borges. 
¿Emocionarse? Aquí está el verbo.

When I find my love - Stelartronic & Anduze

Canción sin emoción - Alejandro Sanz